حكومت رضاشاه به عنوان نتیجه مبارزات قدرت در دوران پس از انقلاب مشروطه فصل تازه‌ای در تاریخ سیاسی ایران در زمینه ایجاد تمركز در منابع قدرت باز كرد و در زمینه افزایش كمیت قدرت سیاسی و ایجاد ابزارهای جدید برای متمركز ساختن و اعمال قدرت توفیق یافت.

با كودتای سوم اسفند 1299 جریان امور در جهت تمركز قدرت قرار گرفت و با آغاز سلطنت رضاشاه در آبان 1304 و تحكیم و تثبیت قدرت فردی وی، تمركز دوباره قدرت سیاسی در جهات و جنبه‌های گوناگون آغاز شد كه به مدد ابزارها و ساز و كارهای نوین ابعاد و گستره‌ای بی‌سابقه در تاریخ ایران این دوره تا خروج رضاشاه از صحنه سیاسی كشور در شهریور 1320 به طول انجامید.

روند تحكیم و تثبیت قدرت رضاشاه از كودتا تا سلطنت را می‌توان در یك كلام درتجمع قدرت و تصرف همه ابزارهای اعمال آن خلاصه كرد. گاوین همبلی این روند را چنین تصویر می‌كند:

«رضاخان به خاطر نقشی كه در كنار گذاشتن سید ضیاء‌الدین ایفا كرد،‌ مقام وزارت جنگ را پاداش گرفت كه بعداً با مقام فرماندهی كل قوا جمع شد و او را چنان جایگاه بلامعارضی قرار داد كه توانست نوعی دیكتاتوری را مستقر سازد... رضاخان طی پنج سال فاصله میان انتصاب خود به وزارت جنگ در ماه مه 1921(1300) و تاجگذاری به عنوان رضاشاه در آوریل سال 1926 (1305)، اقدام به تشكیل و تجدید سازمان نیروهای امنیتی كرد كه بدون آن استبداد پهلوی و طرح شبه مدرنیسم ملازم با آن به سختی امكان‌پذیر می‌نمود.» 1

به این ترتیب، نخستین گام در تمركز قدرت با تمركز ابزارهای اقتدار نظامی آغاز شد و به سایر كانون‌های قدرت تسری یافت و این امر با استفاده از امكانات و تمهیدات متنوعی عملی شد. از این به بعد (1304):

 «فرماندهان ارشد نظامی نیز از سوی رضاشاه انتخاب می‌شدند، به وی گزارش می‌دادند و صرفاً از وی دستور دریافت می‌داشتند. وزراء نه به هیات دولت و نخست وزیر كه در حقیقت به رضاشاه پاسخگو بودند. استانداران،‌ روسای سازمان‌های دولتی، مدیران كل، روسای بانك‌ها،‌ سفرا و در یك كلام همه  «آدم» و «مامور» رضاشاه بودند. هیچ كس به جز رضاشاه نه در مقام تصمیم‌گیری بودند و نه اجرا. رضاشاه تصمیم می‌گرفت،‌ دستور می‌داد‌، عزل و نصب می‌كرد،‌ تعیین تكلیف می‌نمود و در یك كلام به معنای واقعی، "حكم" می‌كرد. و دیگران از صدر تا ذیل از نظامی تا انتظامی، لشكری تا كشوری، مجریه تا مقننه و قضائیه همگی فرمانبردار و تحت امر اوامر ملوكانه و ذات اقدس شهریاری بودند.» 2

به موازات تصرف رسمی و قانونی همه مناصب قدرت،‌گسترش نیروهای نظامی و امنیتی كه خود به مثابه مهمترین و نخستین ابزار اعمال قدرت فراگیر عمل كرد، انجام می‌گرفت. «رضاخان به سرعت نیروهای امنیتی را تجدید سازمان كرد، 12 هزار نفر پرسنل ژاندارمری با هفت هزار نفر قزاق ادغام شدند و جای افسران خارجی ژاندارمری را افسران ایرانی بریگاد قزاق گرفتند كه در بسیاری از موارد دوستان صمیمی و قدیمی رضاخان بودند. ارتش جدیدی به استعداد 40 هزار نفر تحت سرپرستی شخص او تشكیل شد؛ تعلیم دید و نظام گرفت.» 3

ارتش و نیروهای نظامی و امنیتی نخستین ابزار حكومت اقتدارگرای عصر رضاشاهی بود لكن تنها پایه این حكومت محسوب نمی‌شد. به گفته آبراهامیان، "ارتش"، "بوروكراسی" و "دربار" سه پایه حاكمیت رضاشاه را تشكیل می‌داد. این سه ركن از یك سو به ایجاد قدرت متمركز یاری می‌رساند و از سوی دیگر خود حول محور شخص رضاشاه به ادغام و هماهنگی می‌رسید. نقش عمده وزارت جنگ در این میان،‌هماهنگ ساختن فعالیت‌های دولت با خواسته‌های مجتمع دربار ـ ‌ارتش بود. بدیهی است كه وزارت جنگ هم به دلیل كاركرد نظامی و در عین حال جایگاه خود در ساختار قدرت و هم به علت موقعیت خاص رضاشاه در آن ـ حتی پیش از سلطنت ـ می‌توانست چنین نقش و وظیفه‌ای را به عهده گیرد.

ادامه مطلب

 صفحات تاریخ را ورق می زنم تا اثری از مردان و زنانی بیابم که در زیر موشک باران زندگی را تجربه کردند ولی گویا تاریخ هم به گمنامی این مردان و زنان رضایت داده و در هیچ کجای آن نمی توان از پروانه هایی که در آتش خشم سوختند نشانی یافت.

مادر امید داشت که کودکش زنده بماند و عجولانه سراغ آمبولانس را می گرفت، یکی از آشنایان کودک را از دست او گرفت و به سرعت دور شد، مادر روی پاهایش ایستاد و دستان خونینش را بالا برد و نگاهی به آنها انداخت، بعد خندید و رو به آسمان کرد و با صدای رسایی گفت: خدایا آرزو داشتم بزرگ شود تا او را روانه جبهه کنم و فردا بگویم حسین جان من علی اکبر داده ام اما حالا فهمیدم که تو از من علی اصغر خواسته ای...

روزها به دنبال اسنادی از روزهای آتش و خون، روزهای حماسه مردم لرستان می گشتم ولی گویا تاریخ هم نشانی از مردان و زنان گمنام قوم لر ندارد یا شاید این شیرمردان و شیرزنان گمنامی خود را بیشتر می پسندند.

استان لرستان با توجه به بمباران ها و موشک باران های گسترده که مطابق آمار غیر رسمی بیش از 141 بار بمباران و 20 بار موشک باران را به خود دیده است دومین استان خسارت دیده از جنگ تحمیلی به شمار می آید.

علاوه بر رزم دلاوران لرستانی تیپ 57 حضرت ابوالفضل(ع)، گردان بوکان(امام حسین) و لشکر 84 در میدان جنگ از آبادان و خرمشهر گرفته تا کربلای 4 و 5 و فتح المبین .لرستان در جنگ تحمیلی صحنه رزم تماشایی مردمی بود که بی سلاح و دفاع در مقابل بمب و موشک و راکت مردانه و شجاعانه جنگیدند تا یک دم دشمن مپندارد که صف ملت از صف خط مقدم جداست.

اما این نبرد شجاعانه که به گفته بسیاری از مردم لرستان بیش از 42 روز به طول انجامید با گمنامی مردمی عجین شده است که شاید هیچگاه آن روزها را از ذهن خود محو نکرده اند.

رادیوی کوچکی که جزئی از زندگی مادرم شده بود

مادرم از روزهایی که رادیوی کوچکی را همیشه به مچ دستش آویزان می کرد می گوید تا یادمان بماند زنان لرستانی همرزم مردانشان که در جبهه های جنگ می جنگیدند در مقابل موشک باران دشمن چه عاشقانه کودکانشان را در آغوش گرفتند و علی اکبر و علی اصغر دادند و هر لحظه منتظر ترکش های آژیر قرمز در جای جای شهرهای این استان بودند؛ و چنین است که رهبر معظم انقلاب رزم لرستانی ها در دوران دفاع مقدس را بیش از آنکه شنیدنی باشد دیدنی توصیف می کنند.

پس از جستجوی اسناد مرتبط با دوران دفاع مقدس در لرستان که به واقع از رزم این ملت کم نوشته شده است تنها به کتابی چندین صفحه ای از خاطرات "42 روز نبرد با استکبار" دست پیدا می کنم که شاید تنها گوشه ای از آنچه در آن روزها بر مردم لرستان گذشته در آن آورده شده است.

 

ادامه مطلب

 دكتر مصدق پس از مطالعه كتاب هاشمی گفت: «از كتاب سرگذشت فلسطین نهایت استفاده را كردم حیف است كه این كتاب در گوشه ای بلامطالعه بماند ».مرحوم دكتر مصدق طی نامه ای در آذرماه سال ۱۳۴۳ ضمن تمجید از كتاب سرگذشت فلسطین؛ چكی را به منظور حمایت از تجدید چاپ آن برای نویسنده كتاب ( هاشمی رفسنجانی ) فرستاد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی رفسنجانی؛ مرحوم دكتر مصدق طی نامه ای در آذرماه سال ۱۳۴۳ ضمن تمجید از كتاب سرگذشت فلسطین؛ چكی را به منظور حمایت از تجدید چاپ آن برای نویسنده كتاب ( هاشمی رفسنجانی ) فرستادند.

دكتر مصدق پس از مطالعه كتاب هاشمی گفت: «از كتاب سرگذشت فلسطین نهایت استفاده را كردم حیف است كه این كتاب در گوشه ای بلامطالعه بماند ».

یكی از اسناد ساواك در ارتباط با حمایت مرحوم دكتر محمد مصدق و همچنین سفیر اردن در ایران از هاشمی رفسنجانی نویسنده كتاب سرگذشت فلسطین در سال ۱۳۴۳ بدین شرح است:

 جمعی از تحلیلگران تاریخ سیاسی یك قرن اخیر جهان اسلام، چنین تصوركرده اند كه اندیشه سیاسی سیدجمال‌الدین اسدآبادی كه با شیوه انقلاب و نوگرایانه درتفكرسیاسی اسلام همراه بوده است، زیربنای نهضت های احیای تفكردینی درجهان اسلام است.

صرفنظر از میزان تاثیرافكارسیدجمال الدین اسدآبادی درنهضت های تجدید طلبانه سده اخیر، این نكته را نمی توان انكاركرد كه اندیشه های سیاسی وی پل ارتباطی بین تفكرجدید سیاسی دومكتب سنی وشیعی محسوب می گردد.

تلاش وی برای ایجاد وحدت اسلامی كه یكی ازمهمترین اهداف آرمانی اوبود، درنزدیك كردن مایه های انقلابی واندیشه های سیاسی شیعه وسنی سهمی بسزاداشت.

تقارب فكری بین دومذهب عمده اسلام موجب گردید، اجتهاد كه درمذهب تشیع اصالت واهمیت ویژه ای دارد، به تفكر سیاسی سنی منتقل گردد؛ واندیشه های سیاسی شیعی نیزبه نوبه خود از سایه های سیاسی سنی چون اجماع، بیعت وتكیه برآراء متاثرگردد.

گرچه سیدجمال الدین اسدآبادی درهردوحوزه تفكراسلامی تعلیم و تربیت یافته بود، ولی بیشتراندیشه های او رنگ و جلای شیعی داشت؛ وبه همین دلیل بود كه اندیشه های سید دركشورهای اسلامی نزد عامه مردم سنی وحتی علمایشان تازگی داشت وازجذابیتی خاص برخورداربود.

اندیشه سیاسی كردن توده های مردم وكسب دستمایه های مبارزه سیاسی از افكار و عقاید مذهبی عامه، وبهره گیری ازخصائص ملی درتفكرسیاسی سید اهمیت ویژه ای داشت؛ و برای این منظورتماس باعلما درهرمنطقه وكشوری برای وی جنبه حیاتی به خود گرفته بود؛ وپیشرفت چشمگیرسید درفعالیت های خودازاین ویژگی سرچشمه می گرفت وبه وی امكان می داد كه برنامه های سیاسی خود را جهانی نماید.

افكارسیددرجذب روشنفكران وملی گرایان نیزدركشورهای مختلف اسلامی موفق بود؛ زیرا اینان كه مسلمان زاده ودردامن اسلام پرورش یافته بودند، اینك باآشنایی ای كه با افكار سید پیدا می كردند، اندیشه های فراگیرازغرب وآرمانهای تجددطلبانه خودرادرافكارسیاسی ومذهبی سید تجلی می دیدند.

سید با بهره گیری به موقع ازدستمایه سیاسی وحدت اسلامی تلاش برآن داشت كه با مرتبط كردن این دوجریان بزرگ تاریخ اسلام، نهضت مبارزه راهمگانی وجهانی كند وامت اسلامی رادرمسیرواحد سیاسی قراردهد. وجود دشمن مشتركی چون استعمارگرسنه ومهاجم، به اوفرصت می دادكه افكارخودرابه صورتی مهیج تر، روشن تر و مردمی تر، وبالاخره جذابتر بیان نماید كه برای همه كس قابل فهم باشد.

افكارسیددرجذب روشنفكران وملی گرایان نیزدركشورهای مختلف اسلامی موفق بود؛ زیرا اینان كه مسلمان زاده ودردامن اسلام پرورش یافته بودند، اینك باآشنایی ای كه با افكار سید پیدا می كردند، اندیشه های فراگیرازغرب وآرمانهای تجددطلبانه خودرادرافكارسیاسی ومذهبی سید تجلی می دیدند

باپیوندی كه به این ترتیب بین جنبش ها ونهضت های اسلامی درسراسرجهان اسلام دریك قرن اخیر به وجودآمد، سرانجام همه آنها به یك حركت انقلابی درنیمه دوم قرن سیزدهم هجری تبدیل شد؛ ومناطق وسیعی ازجهان اسلام زیرپوشش این موج عظیم بیداری ومبارزه وقیام قرارگرفت: وكشورهائی چون مصر، سوریه، لبنان، عراق، تركیه، افغانستان، پاكستان، الجزایر، تونس، مراكش، حجاز، اندونزی، هندوستان وایران رادربرگرفت ؛ ومفهوم جدیدی ازاندیشه های سیاسی ومبانی عدالت اجتماعی اسلام را بدنبال چندقرن ركود وستم وتسلیم مطرح نمود.

هجوم استعمارسیاسی ، اقتصادی، فرهنگی ونظامی غرب به جهان اسلام به نوبه خود در بیداری مشرق زمین نقش آگاه كننده ای داشت كه به این حركت انقلابی سرعت وعمق بیشتری بخشید، چنانكه استبداد داخلی نیزدركشورهای اسلامی نقش قابل توجهی درملموس ترشدن دردها، و رو آمدن مشكلات و نابسامانیها، ومردمی شدن مبارزات داشت.

دراكثركشورهای اسلامی، خصلت تاریخی – مردمی بودن روحانیت، رسالت رهبری حركت ها وجنبش هارادریكصد سال اخیربردوش رهبران دینی نهاد. بطوریكه تاریخ سده اخیرشاهد رشته های متمایزجریانهای انقلابی است كه توسط رهبران دینی دركشورهای مختلف اسلامی هدایت شده است.

تشخیص دردهای اصلی وخمیرمایه های عقب ماندگی جوامع اسلامی وتاكید برضرورت درد زدائی وجهل ستیزی ازطریق درمان صحیح وارائه برنامه های اصلاحی وانقلابی عمده ترین بخش های تفكرسیاسی ونهضت سریع الانتشار سید را تشكیل می داد. وی مدعی بود اساسی ترین دردهای جوامع اسلامی وعوامل عمده عقب ماندگی مسلمانان عبارتنداز:

1- استبداد حكام خودكامه دركشورهای اسلامی.

2- فقرعلمی وبی خبری توده های مسلمان وعقب ماندگی جامعه اسلامی ازكاروان علم وصنعت وتمدن بشری.

3- عقائدانحرافی وخرافات كه دراندیشه ها وباورهای اكثرمسلمانان ریشه دوانده وآنها را ازاسلام ناب نخستین به دور داشته است.

4- جدائی وتفرقه میان مسلمانان كه تحت عناوین وانگیزه های مذهبی و نژادی وملی، امت اسلامی رادچارناتوانی كرده است.

5- نفوذاستعمارغربی واستیلای آن برمنابع اقتصادی مسلمانان كه موجب به غارت رفتن آن منابع توسط دول استعماری وخارج شدن رشد اقتصادی دركشورهای اسلامی شده وچون سرطان پیشرفته، حیات اجتماعی وسیاسی مسلمانان را فلج نموده است.

ادامه مطلب

 اقتصاد سیاسی رژیم پهلوی

اقتصاد ایران در یك دوره طولانی بر بخش كشاورزی و تولید كالاهای سنتی متكی بوده است و اگر در دوره‌هایی احداث برخی از كارخانجات مورد توجه قرار گرفته‌اند نه تنها این تولیدات بومی نشدند بلكه به طور پراكنده و در نقاط خاصی متمركز بوده‌اند. شاید همان گونه كه بیشتر محققان تاكید كرده‌اند ،‌ مشكل اصلی جامعه ایران و بالطبع اقتصاد را استبداد تشكیل می‌داد. شاه به هر كس می‌خواست می‌بخشید و از هر كس می‌خواست سلب مالیت می‌كرد و بنابراین فقدان امنیت جانی و مالی_ نبود تضمین كافی حقوق مالكیت مانع رونق اقتصادی و تجمیع ثروت و ابداع و نوآوری و در نتیجه گسترش تولیدات صنعتی گردید امری كه در اروپای صنعتی در  یك سیر تاریخی اصلاح شده و با چاره‌اندیشی مناسب متفكران آن رفته رفته توسعه اقتصادی را به وجود آورده است.

وجود منابع رانتی فراوان نیز این امر را تشدید كرده است. به طوری كه با افزایش درآمدهای نفتی میزان قدرت انحصاری رژیم حاكم افزایش و با افزایش قدرت انحصاری میزان پاسخ گویی به مردم وصاحب نفع‌های اقتصادی نیز كاهش می‌یافته است. این پدیده را می توان در قالب مباحث رانتیریسم و دولت‌های رانتی مورد بحث و بررسی قرار داد. منابع عظیم رانتی در دهه 50 چنان قدرتی به شاه داده بود كه به آسانی و از طریق توزیع فرصت های رانتی برای جلب حمایت نخبگان و دولتمردان هم فكر خود و در نتیجه ثبات بیشتر حكومت از آن استفاده می‌كرد. بررسی‌های تاریخی اقتصاد در دوران پهلوی نشان می‌دهد كه دولت فاقد مدیریت و نظم ساختاری برای پیشبرد روند توسعه و ایجاد نهادهای مورد نیاز توسعه بود .

ساخت اقتداری رژیم شاه حضور گروه‌ها و افراد منفعت طلب در قدرت، عمل كردن در جهت طبقات ماقبل سرمایه‌داری ، اقتدار و دیكتاتوری شخصی ،‌ عدم نهادسازی مناسب در جهت توسعه و در نتیجه اصلاحات ارضی ناقص (‌جدای از اهداف این اصلاحات ) از جمله مواردی است كه نشان دهنده عدم وجود اراده كافی برای پیشبرد توسعه در دولت پهلوی می‌باشد. به طور كلی سه ویژگی استبداد، فساد سیاسی و اداری و دخیل بودن ملاحظات سیاسی و رویاهای بلند پروازانه در برنامه‌های اقتصادی و عدم استقلال نهادهای اقتصادی و برنامه‌ریزی ، كنترل كامل بخش خصوصی از یك طرف و شیوع فساد مالی و استفاده از اموال عمومی در جهت منافع شخصی واقتصادی از طرف دیگر هرگونه مجالی را برای توسعه و نوآوری از بین می‌برد. به مجموعه این عوامل می توان دخالت‌های گاه و بیگاه شاه در برنامه‌های توسعه كه ناشی از رویاهای بلند پروازانه وی و توهم حركت به سوی دروازه‌های تمدن بزرگ بود را افزود.

ادامه مطلب

 مقایسه دوره فرماندهی بنی صدر و دوران پس از عزل وی به خوبی نقش بی بدیل امام خمینی(ره) در فرماندهی صحیح جنگ را نشان می دهد....

امام خمینی (ره) در جریان جنگ تحمیلی که کشورمان آماج همه گونه حمله جبهه استکبار قرار گرفته بود، توانستند با قدرت رهبری بالای خود نیروهای مومن به انقلاب و اسلام را گرد هم آورند و بر علیه نیروهای خصم بسیج نمایند. این اقدام در طول تاریخ معاصر ایران و حتی جهان بی نظیر بود که توانست در نهایت توفیق را از آن ایران کند.

در سال‌های اولیه انقلاب و پیش از شروع جنگ، احساس تعلق خاطر مردم به یكدیگر ، ناشی از فعالیتی مشترك و بزرگ (‌یعنی همان انقلاب) و نیز احساس رضایت خاطری عمیق ناشی از شكستن بتی به بزرگی سلطنت و به عمر 2500 سال ودر کنار آن هدف مشترك تثبیت نظام جمهوری اسلامی و از آنها مهمتر رهبری مدبرانه و كاریزماتیك حضرت امام (ره) عوامل مهمی بودند كه جامعه ایران را به انسجامی بی‌نظیر رسانده بودند. در همان سال‌ها بود كه حركات خزنده و پراكنده منافقین سایه‌های یك دشمن مشترك جدید را آشكار می‌كرد. بالطبع یكسری فعالیت‌ها نیز در راستای مقابله با این مخاطرات صورت می‌گرفت كه نتیجه مستقیم آنها باز هم افزایش وحدت و انسجام میان مردم بود. در تمام این موارد باید نقش و ردپای امام (ره) را باید جستجو کرد. و اساسا بدون در نظر گرفتن این عامل مهم نمی توان تحلیلی در مورد اوضاع آن دوران و همبستگی مردم  ارائه کرد.

در این شرایط و با توجه به مشکلات درونی و عدم دولت سازی به طور کامل در کشور و آماده نبودن نیروهای نظامی، طراحی جنگ علیه ایران انجام شد. این هجوم به سبک جنگ‌های ضربتی و غافلگیر كننده طراحی شد و با این تصور كه چند روزه به پایان خواهد رسید صدام این حماقت را آغاز کرد.

هنری كیسینجر در تاریخ 7/6/59 پیش‌بینی كرده بود عراق در یك جنگ ده روزه می‌تواند بر جمهوری اسلامی پیروز شود. همان روز بختیار كه شناخت بیشتری از بقیه مردم ایران داشت سقوط نظام جمهوری اسلامی را ظرف چند ماه محقق دانست و صدام در روز اول جنگ گفته بود كه هفت روز دیگر به تهران خواهیم رسید. اما تمام این معادلات از هم پاشید و هیچ کدام به نتیجه دلخواه آقایان نرسید و حتی بدان جا پیش رفت که جمهوری اسلامی پس از 30 سال مستقر و پایدار باقی ماند و ملعبه دست غرب و استکبار یعنی صدام به دست خودشان از بین رفت.

ادامه مطلب

 هرچند برخي نظريه پردازان چپ کوشيدند قيام 15 خرداد راحرکتي يکسو نگرانه ازسوي مذهبيون برشمارند و انگيزه حرکت نيروهاي مذهبي را دربه خاطر افتادن موقعيت مالکان و مصالح روحانيت قلمداد نمايند ؛ ولي واقعيت اين بود که رهبرقيام ، يعني حضرت امام خميني (ره ) خود را رهبريک قشر خاص اجتماعي نمي دانست.....

« در15 خرداد 1342 پهلويان وهواداران و سردمداران جنايتکارشان با دست ستم شاهي خود گورخودرا کندند و سقوط و ننگ ابدي را براي خويش به جا گذاشتند .»  ( صحيفه امام، ج 16،ص290)

ادامه مطلب

 

موضوع:	استدلال هویدا برای توجیه جشنهای 2500 ساله!
مرجع صدور:	ساواك
توضیحات:	موضوع: اظهارات آقای هویدا نخست‌وزیر در مورد جشنها برابر اطلاع روزنامه Le –mond چاپ پاریس مورخه 10 و 11 اكتبر به نقل قول از آقای هویدا نوشته كه نخست‌وزیر ایران این امر را پذیرفته كه مخارج جشنها بسیار سنگین بوده و نیز در شماره 10819 روزنامه jornal, Tehran مورخه / 23 مهر ماه 50 نوشته آقای هویدا ضمن مصاحبه‌ای كه با وی به عمل آمده بیان داشته است همانطوری كه یك زن زیبا خود را می‌آراید كه مورد توجه قرار گیرد ما هم خود را آراستیم كه زیبا شویم و مورد توجه قرار گیریم. ملاحظات: به فرموده جهت تحقیق نسبت به اینكه ‌آیا آقای هویدا چنین مطلبی را اظهار نموده است یا خیر.

                                                      

  محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران و خانم يينگلاك شيناواترا، نخست وزير تايلند در حاشیه نشست بین المللی مجمع آسیایی در کویت.

 خاتمی با بیان اینکه مردم به این نظام اعتماد دارند، گفت: آقایی در مصاحبه ای فرمودند که می توان هنوز هم اعتماد را به این نظام برگرداند. این سخن تا کنون تکذیب نشد و این نشان دهنده این است که مردم اعتماد شان را از دست دا

عضو هیات رییسه مجلس خبرگان به سخنان اخیر هاشمی رفسنجانی پاسخ داد.

به گزارش خبرنگار خبرآنلاین، سید احمد خاتمی امام جمعه موقت تهران در مراسمی که به مناسبت بزرگداشت یوم الله

پانزده خرداد پیش از ظهر روز 15خرداد در مهدیه تهران برگزار شد تلویحا به سخنان اخیر هاشمی رفسنجانی پاسخ داد.

وی با بیان اینکه سرمایه نظام اسلامی ما مردم هستند افزود: هر نظامی که مردم را داشته باشد مانده و هر نظامی که مردم را از دست بدهد می رود. نظامی که مردم را داشته باشد ماندگار است. به حمدالله نظام اسلامی ما مردم را دارد. عنصری که در طول سی و دو سال گذشته تلاش ها شد تا مردم را از این نظام جدا کنند ولی نتوانستند.

خاتمی با بیان اینکه مردم به این نظام اعتماد دارند، گفت: آقایی در مصاحبه ای فرمودند که می توان هنوز هم اعتماد را به این نظام برگرداند. این سخن تا کنون تکذیب نشد و این نشان دهنده این است که مردم اعتماد شان را از دست داده اند که این دروغ است.

وی افزود: این مردم مردمی هستند که اگر کمترین اشاره مقام معظم رهبری بفرمایند که کسانی که به نظام اعتماد دارند به صحنه بیایند دنیا خواهد دید که حماسه ای با شکوه تر از حماسه نه دی شکل خواهد گرفت.

متاسفانه برخی خودشان را تجلی نظام می دانند. وقتی می بینند مردم به آن ها پشت کردند فکر می کنند مردم به نظام پشت کردند.

مردم ما مردم بصیر و با معیاری هستند. از برخی شما سیاسیون به خاطر عملکرد بدتان عدول کرده و بی اعتماد شدند. مردم معیار دارند که توسط آن همه را ارزیابی می کنند. معیارشان ولایت مداری است. هر کس ولایت مدار تر بود نمره بیشتری به آن می دهند و هر کسی زاویه گرفت نمره منفی می دهند و آفرین بر این مردم.

ده اند که این دروغ است. 

ادامه مطلب

 حلقه اطرافيان رضا شاه

اطرافيان رضاشاه ، يعني كساني كه سهم بسزايي از به تخت نشاندن او داشتند و در جهت تحكيم پايه هاي قدرت ، اورا ياري دادند ، مجموعه اي از افراد و شخصيت ها را در بر مي گرفت كه به دليل نزديكي شخصي به شاه ، عهده دار مشاغل اساسي از نهاد هاي حساس دولت بودند . تعدادي از اين افراد به شرح زير مي باشند :

عبد الحسين تيمور تاش : پس از درخشش رضا خان در فضاي سياسي سالهاي پس از كودتاي 1299 تيمور تاش از هواداران دو آتشه سردار سپه و از طراحان و معماران سلطنت پهلوي به عنوان نخستين وزير دربار انتخاب شد . او به سرعت در رديف برجسته ترين و مقتدر ترين چهره هاي سياسي كشور پس از شاه عرض اندام كرد . نفوذ فوق العاده او در دستگاه رضا خان و اعتماد متقابل ميان آنها گذشته از همكاري در چهار چوب برخي توافق هاي سري ، در درجه اول از اين حقيقت ريشه مي گرفت كه تيمور تاش در زمان تصدي وزارت فوايد عدليه در كابينه سردار سپه يكي از نخستين كساني بود كه نخست وزير را به تملك تاج و تخت تشويق كرد و شايد بيش از تمام اطرافيان سردار سپه ، در راه تحقق اين هدف تلاش نمود

 رضا شاه با چه کسانی می گشت؟

در مطلب گذشته با عنوان "حلقه اطرافیان رضاه شاه"  به تشریح حضور  کسانی چون عبد الحسین تیمور تاش، علی اكبر داور و... در کنار رضاشاه پرداختیم. در اینجا به تش حضور چند تن دیگر از اطرافیان وی می پردازیم.

فرج الله بهرامی ( دبیر اعظم ): هرچند مدیر یا سیاستمدار ممتازی نبود ، اما در شمار اهل فكر و ادب به حساب می آمد و از هنگام انتصاب رضا خان به وزارت جنگ رئیس دفتر او بود و مدتی هم با نام مستعار « ف. برزگر» در باب مسایل ادبی قلم می زد . 

بهرامی مقارن كودتای 1299وزیر جنگ بود تا اینكه در سال 1300 سردار سپه رضا خان رئیس دیویزیون قزاق به وزارت جنگ معرفی شد . از همان روز های نخستین وزارت جنگ رضا خان ، بهرامی مورد توجه قرار گرفت و علاوه بر نوشتن اعلامیه ها و نطق های سردارسپه ، معلم او هم شد و همه روزه یكی دوساعت به او درس می داد و همیشه در سفر و حضر با او به سر می برد . در مسافرت به خوزستان و برچیدن بساط شیخ خزعل همراه سردار سپه بود و شرح این مسافرت را در سفرنامه خوزستان با آب و تاب تمام نوشت . همچنین سفرنامه مازندران را نیز او تهیه كرد .

 راز مرموز كودتای سوم اسفند 1299 رضاخان

نقل قول معروفی از قدیمی‌ها هنوز، زبانزد است كه در هر جا اتفاق پیچیده‌ی سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی رخ می‌دهد می‌گویند: « كار انگلیسی‌هاست ! ». این امر در وقوع كودتای سوم اسفند 1299 به طرز مرموز و مكتوم از عامه‌ی مردم اتفاق افتاد.

انگلیسی‏ها پس از جنگ جهانی اول به این نتیجه رسیدند که جهت دستیابی بیشتر به منابع ایران، به ناچار باید کودتایی در ایران انجام دهند تا حکومت سرسپرده‏ای را بر سر کار آورند. در این راستا آنان دو مهره وابسته سیاسی و نظامی نیاز داشتند که از این میان سیدضیاءالدین طباطبایی را به عنوان چهره سیاسی، و رضاخان پهلوی را به عنوان چهره نظامی برگزیدند.

با من در مرور چگونگی وقوع این كودتا به استناد تاریخ، همراه شوید:

 در یکی از شهرهای اروپایی پیرمردی زندگی می کرد که تنها بود. هیچکس نمی‌دانست که چرا او تنهاست و زن و فرزندی ندارد. او دارای صورتی زشت و کریه‌المنظر بود.

شاید به خاطر همین خصوصیت هیچکس به سراغش نمی‌آمد و از او وحشت داشتند، کودکان از او دوری می‌جستند و مردم از او کناره‌گیری می‌کردند. قیافه زننده و زشت پیرمرد مانع از این بود که کسی او را دوست داشته باشد و بتواند ساعتی او را تحمل نماید. علاوه بر این، زشتی صورت پیرمرد باعث تغییر اخلاق او نیز شده بود. او که همه را گریزان از خود می‌دید دچار نوعی ناراحتی روحی شد که می‌توان آن را به مالیخولیا تشبیه نمود همانطور که دیگران از او می‌گریختند او هم طاقت معاشرت با دیگران را نداشت و با آنها پرخاشگری می‌نمود و مردم را از خود دور می‌کرد.
سالها این وضع ادامه یافت تا اینکه یک روز همسایگان جدیدی در نزدیکی پیرمرد سکنی گزیدند آنها خانواده خوشبختی بودند که دختر جوان و زیبایی داشتند.....

یک روز دخترک که از ماجرای پیرمرد آگاهی نداشت از کنار خانه او گذشت اتفاقا همزمان با عبور او از کنار خانه، پیرمرد هم بیرون آمد و دیدگان دخترک با وی برخورد نمود. اما ناگهان اتفاق تازه‌ای رخ داد پیرمرد با کمال تعجب مشاهده کرد که دخترک برخلاف سایر مردم با دیدن صورت او احساس انزجار نکرد و به جای اینکه متنفر شده و از آنجا بگریزد به او لبخند زد.
لبخند زیبای دخترک همچون گلی بر روی زشت پیرمرد نشست. آن دو بدون اینکه کلمه‌ای با هم سخن بگویند به دنبال کار خویش رفتند. همین لبخند دخترک در روحیه پیرمرد تاثیر بسزایی داشت. او هر روز انتظار دیدن او و لبخند زیبایش را می‌کشید. دخترک هر بار که پیرمرد را می‌دید، شدت علاقه وی را به خویش درمی‌یافت و با حرکات کودکانه خود سعی در جلب محبت او داشت.
چند ماهی این ماجرا ادامه داشت تا اینکه دخترک دیگر پیرمرد را ندید. یک روز پستچی نامه‌ای به منزل آنها آورد و پدر دخترک نامه را دریافت کرد. وصیت نامه پیرمرد همسایه بود که همه ثروتش را به دختر او بخشیده بود.